La dieta atlántica de Galicia

     

                              A Dieta Atlántica de Galicia

Por: Xavier Castro (Autor do libro: Yantares gallegos. Historia de la dieta atlántica, Universidad de Santiago / Fundación Dieta Atlántica, 2010)

A dieta atlántica, é unha forma relativamente específica de alimentación extrapolada dunha grande área xeográfica conformada pola franxa de poñente dos países europeos ribeiregos do Océano Atlántico: o litoral de Portugal ata o río Douro, Galicia e toda a costa norte de España (bañada polo mar Cantábrico), a costa atlántica francesa, Irlanda, Escocia, Gales e Inglaterra. Na súa conceptualización é preciso considerar non só uns produtos alimenticios peculiares, senón tamén uns procedementos culinarios, uns valores, un xeito de comer e unha maneira de compartir os alimentos e, ao cabo, unhas formas de sociabilidade expresadas nas comidas familiares (en especial nas festas do patrón da parroquia) e nas invitacións a persoas achegadas, nas cálidas e demoradas sobremesas nas que se cultiva o pracer da conversación distendida e cordial, e tamén nas romaxes e festas gastronómicas.

A dieta Atlántica caracterízase polo consumo de produtos frescos e saudables: abondoso peixe e outros produtos marítimos (mariscos, moluscos e máis recentemente algas), tenreira, porco, lácteos e ovos. Comporta un alto consumo de alimentos vexetais: legumes, hortalizas, cereais e, en menor medida, froitas. Polo demais, aínda que contempla a inxesta de viño (en épocas remotas, tinto, que segue sendo o máis consumido a pesar do auxe experimentado nas últimas décadas polo branco), a bebida suprema na dieta atlántica é a auga. Moitas augas posúen, por certo, excelente calidade, destacando as mineromedicinais, en tanto que os viños atlánticos están dotados de personalidade e graza, logrando a moderna enoloxía corrixir o seu punto de acidez ás veces excesivo; sobresaen nos tipos brancos: albariño, torrontés, treixadura, godello, lado e caíño; e nos tintos: mencía, brencellao, sousón e ferrón.

No que concirne aos procedementos culinarios salienta o recurso á cocción (do que constitúe un elocuente testemuño o pote típico do país) que resulta máis saudable que a fritura. En efecto, boa parte dos pratos típicos son cocidos: caldo, polbo á feira, lacón con grelos, carne ao caldeiro, cocido, caldeirada de peixe e, finalmente, o marisco. Ademais, a maioría dos preparados característicos da gastronomía tradicional emprega o aceite de oliva (en cru ou en allada) como aderezo habitual. Polo demais, os produtos feitos ao forno, como a empanada, cóntanse entre as peculiaridades galaicas.

VERSIÓN EN ESPAÑOL

    LA Dieta Atlántica de Galicia

 La dieta atlántica es una forma relativamente específica de alimentación extrapolada de una gran área geográfica conformada por la franja de poniente de los países europeos ribereños del Océano Atlántico, de raíces célticas: el litoral de Portugal hasta el río Duero, Galicia y toda la costa norte de España (bañada por el mar Cantábrico), la costa atlántica francesa (Aquitania, fundamentalmente), Irlanda, Escocia, Gales e Inglaterra. En su conceptualización es preciso considerar no sólo unos productos alimenticios peculiares, sino también unos procedimientos culinarios, una manera de comer (“a modiño”) y un modo de compartir los alimentos y, a la postre, unas formas de sociabilidad expresadas en las comidas familiares (en especial en las festividades patronales) y en las invitaciones a personas allegadas, en las cordiales y demoradas sobremesas en las que se cultiva el placer social de la conversación distendida, y también en la costumbre de celebrar romerías y fiestas gastronómicas.

     Por: Xavier Castro (Autor do libro: Yantares gallegos. Historia de la dieta atlántica, Universidad de Santiago / Fundación Dieta Atlántica, 2010)