Convén sinalar que o mel consómese francamente pouco nas últimas décadas. En cambio, os galegos inxeren unha dose notable de azucre e de bolería e máis pastelería industrial que contén este edulcorante.
En termos xerais, facendo abstracción das variantes que se producen no marco referencial da dieta mediterránea, existen uns ‘patterns’ dietéticos que están presentes nos países que practican a dieta mediterránea: unha maior inxesta de aceite de oliva, cereais, legumes, froitas e verduras que na maioría dos países europeos que posúen outro tipo de dieta (Alemaña, Noruega, etc.)
Pois ben, a dieta galega recente -que antes se tiña por unha variante dá mediterránea pero que unha vigorosa tendencia nutricionista actual cualifica como atlántica- contén a mesma clase de alimentos que a tradicional mediterránea, pero no que concierne ás proporcións as diferenzas que se rexistran resultan notables. Os galegos consomen menores cantidades de cereais, legumes, froitas e verduras (agás as patacas) e, en cambio, a súa inxesta é maior no que se refire ás patacas, carne, peixe e produtos lácteos. Polo demais, a alimentación galega difire tamén no feito de ter unha proporción inferior de graxas monoinsaturadas en relación coas saturadas.
Os resultados dá pescuda nutricionista reciente mostran que a dieta da poboación rural de Galicia nos últimos lustros se axeita a uns parámetros similares aos que foron observados en países veciños. En particular, a inxesta de alimentos ricos en hidratos de carbono, verdura, froita, legumes e produtos lácteos é baixa, o cal obviamente significa que a presenza de fibra na dieta é moi escasa. En contraposición, a inxesta de alimentos ricos en proteína de orixe de animal é alta.
O elevado consumo de carnes graxas, á vez que de graxa de porco (sobre todo por homes) e tamén de bollería e pastelería industrial, elaborada con fariñas refinadas e -o que resulta máis preocupante aínda- con graxas animais ou ben graxas saturadas de orixe vexetal, fai que resulten francamente excesivos na dieta os acedos grasos saturados e máis o colesterol. Isto implica para a poboación galega un alto risco de desenvolver enfermidades cardiovasculares.
Desde fai aproximadamente unha década veuse cuñando o concepto de "dieta atlántica", para facer referencia a un peculiar tipo de alimentación propia dos países bañados polo Océano Atlántico, diferenciada polo tanto da bautizada desde fai algunhas décadas como dieta mediterránea. Desde fai dez anos ven habendo en Galicia encontros bianuais sobre alimentación e nutrición nos que se presentaron e debateron as investigacións recentes relacionadas con esta dieta. Como resultado de tales encontros creouse a Fundación para o Estudo da Dieta Atlántica (dependente da Universidade de Santiago de Compostela) e a Asociación Galega para o Estudo da Dieta Atlántica (Asgaeda), cun obxectivo común: estudar e promocionar esta modalidade alimentaria. Tamén cabe resaltar a aparición dun conxunto significativo de publicacións científicas sobre a dieta atlántica, que é a que nutre aos galegos.
(Publicado no xornal Galicia Hoxe, 16/10/2009)
En termos xerais, facendo abstracción das variantes que se producen no marco referencial da dieta mediterránea, existen uns ‘patterns’ dietéticos que están presentes nos países que practican a dieta mediterránea: unha maior inxesta de aceite de oliva, cereais, legumes, froitas e verduras que na maioría dos países europeos que posúen outro tipo de dieta (Alemaña, Noruega, etc.)
Pois ben, a dieta galega recente -que antes se tiña por unha variante dá mediterránea pero que unha vigorosa tendencia nutricionista actual cualifica como atlántica- contén a mesma clase de alimentos que a tradicional mediterránea, pero no que concierne ás proporcións as diferenzas que se rexistran resultan notables. Os galegos consomen menores cantidades de cereais, legumes, froitas e verduras (agás as patacas) e, en cambio, a súa inxesta é maior no que se refire ás patacas, carne, peixe e produtos lácteos. Polo demais, a alimentación galega difire tamén no feito de ter unha proporción inferior de graxas monoinsaturadas en relación coas saturadas.
Os resultados dá pescuda nutricionista reciente mostran que a dieta da poboación rural de Galicia nos últimos lustros se axeita a uns parámetros similares aos que foron observados en países veciños. En particular, a inxesta de alimentos ricos en hidratos de carbono, verdura, froita, legumes e produtos lácteos é baixa, o cal obviamente significa que a presenza de fibra na dieta é moi escasa. En contraposición, a inxesta de alimentos ricos en proteína de orixe de animal é alta.
O elevado consumo de carnes graxas, á vez que de graxa de porco (sobre todo por homes) e tamén de bollería e pastelería industrial, elaborada con fariñas refinadas e -o que resulta máis preocupante aínda- con graxas animais ou ben graxas saturadas de orixe vexetal, fai que resulten francamente excesivos na dieta os acedos grasos saturados e máis o colesterol. Isto implica para a poboación galega un alto risco de desenvolver enfermidades cardiovasculares.
Desde fai aproximadamente unha década veuse cuñando o concepto de "dieta atlántica", para facer referencia a un peculiar tipo de alimentación propia dos países bañados polo Océano Atlántico, diferenciada polo tanto da bautizada desde fai algunhas décadas como dieta mediterránea. Desde fai dez anos ven habendo en Galicia encontros bianuais sobre alimentación e nutrición nos que se presentaron e debateron as investigacións recentes relacionadas con esta dieta. Como resultado de tales encontros creouse a Fundación para o Estudo da Dieta Atlántica (dependente da Universidade de Santiago de Compostela) e a Asociación Galega para o Estudo da Dieta Atlántica (Asgaeda), cun obxectivo común: estudar e promocionar esta modalidade alimentaria. Tamén cabe resaltar a aparición dun conxunto significativo de publicacións científicas sobre a dieta atlántica, que é a que nutre aos galegos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario